Beeld: Marina 

Tijdens de VOGIN-IP lezing loer ik vanuit de ramen van de Industrieele Groote club naar de stoere man op het monument op de Dam. Het is rond het middaguur. In één oogopslag zie ik de schaduw van een vrouw met een knotje en handen op haar buik, ietwat achteroverleunend. Snel - alsof ik bang ben dat de wolken ervandoor zulllen gaan met dit staaltje symboliek - pak ik mijn camera.
Blij word ik van dit soort beelden die het netvlies op willekeurige momenten weten te raken. Het bleef nog de rest van de dag zonnig. 

Marina

PS Om te laten zien dat de sterke man niet altijd deze schaduw werpt;
deze schaduw wierp hij in de middag

Zwarte gaten zien er zwart uit omdat zij al het licht in de omgeving opslokken en er geen enkel - maar dan ook geen enkel - lichtstraaltje weet te ontsnappen dat ons oog zou kunnen bereiken.
Een groene tak ziet er groen uit omdat hij al het zichtbare licht absorbeert behálve het groene licht. Dat licht reflecteert hij naar ieder die het zien wil (en naar ieder die het niet zien wil).
We zien de wereld als reflecties. Reflecties die ons aanwijzingen geven over wat zich buiten ons zicht beweegt. Prachtige reflecties. Dat dan weer wel : -)

Marina

(Foto: Marina. Citaat: Leonard Cohen)
 

 

Waarom ik ga stemmen? 

Tot 1919 hadden alleen welgestelde mannen boven de 23 kiesrecht. Dat betekende dat slechts 11% van de bevolking naar de stembus mocht. Met mijn stem bedank ik mijn voorouders voor hun inspanningen om algemeen kiesrecht in te voeren en mijn gang naar de stembus zo ontzettend eenvoudig te maken. Ik krijg een stempas thuisgestuurd en loop 100 meter naar het stembureau dat ook na kantooruren gewoon open is. Makkelijker kunnen we het niet maken..
Daarnaast wil ik de stem die ik krijg ook laten horen. Niet stemmen is voor mij nooit een optie geweest. Dat je de stemmen vervolgens zou moeten wegen in plaats van tellen, ben ik met Friedrich von Schiller (Duits dichter 1759-1805) eens. 


Stem ze!

Marina

Bekijk de foto in het groot op Flickr

Leek de azalea de afgelopen weken voorbehouden aan rupsen en hommels, vandaag is blijkbaar de dag dat alles wat leeft zich naar de Azalea begeeft. Ik zag kevertjes, diverse soorten vliegen en de eerste bijen! 

De Azalea rocks. En daar hoef ik niet eens een roze bril voor op te zetten ;-)

Marina

De hommel vliegt al vroeg uit dit jaar. En waarom ook niet. De Azalea's welen tenslotte tierig. Het lijkt zelfs of de azalea speciaal voor de hommels bloeit. Of dat de hommels speciaal voor de azalea zo vroeg hun winterslaap uit zijn gekomen. In de natuur is oorzaak en gevolg niet zo eenduidig. Alles hangt met alles samen. Heerlijk om daar deelgenoot van te mogen zijn. 

Marina

Om het uur staat er wel iemand stil om naar de onwaarschijnlijk roze bloemen in onze voortuin te turen. Is deze plant wel echt, lijkt de toevallige voorbijganger zich af te vragen. En komt er nu dan echt geen winter meer?

Toen vanmiddag het zonnetje scheen, vond ik het tijd om zelf eens in de Azalea te turen. Zien turen doet turen, tenslotte. En zie: een groene rups deed zich tegoed aan bloemensap. Als je goed kijkt, zie je zijn slangachtige 'oog' en 'nageltjes' waarmee hij vermoedelijk de sappen aan de bloemknoppen onttrekt. 

Goed voor de rups. 

Leuk voor de fotograaf. 
Zonde voor de Azalea. 

Het ligt er maar aan aan wiens kant je staat ;-)

Marina

Facelift by Marina

(NB: ik heb het beeld gemaakt zónder liftvandalisme :-))

Op een fietstochtje door het bos, stuitte ik op een grote opstapeling van vers gekapte bomen. Een prachtige kans om de bomenrij eens langs te lopen en alle jaarringen van dichtbij te bewonderen. De boom op de foto trok mijn speciale aandacht omdat hij niet één maar drie kernen heeft. Alsof er drie boompjes te dicht op elkaar stonden om elk apart tot een grote boom uit te groeien. Aan de buitenkant was het niet te zien dat ze eigenlijk met zijn drieën waren. En toch was het zo. 

Dit waren drie boompjes met één gezicht. 

Ik vind dat mooi. 

Marina

Liesbeth Mantel bedacht van de week een woord
dat meteen tot mijn verbeelding sprak: Minspiratie.

En zo ontstond deze co-creatie.

Minspiratie is wat mij betreft nu al het woord van 2014 : -)

Marina

Ook de aardappels vinden het maar een kwakkelwinter. Het is zo warm in de kelder dat ze vanzelf gaan spruiten om nageslacht voort te brengen. Ze vormen uitlopers en van daaruit willen ze worteltjes én stengels vormen om een nieuwe aardappelplant te maken. 

Dat is slecht nieuws voor de eetbaarheid van de aardappelen. De uitlopers bevatten de giftige stof solanine én ze zuigen de aardappel a.h.w. leeg zodat deze slap en minder lekker wordt.  

Maar wat slecht nieuws is voor het avondeten, is goed nieuws voor de macrolens. Want als ik van dichtbij kijk, snap ik ineens heel goed waarom uitlopers uitlopers heten. Ik zie ze ontsnappen, de wezentjes. En ik wil alleen maar tegen de ontsnappende uitlopers zeggen: zet 'm op, loop uit!

 

Foto's: Marina

Het is dit weekend tuinvogeltelweekend
En je komt de koolmeesjes op de gekste plekjes tegen ;-)

Spielerei by Marina