"I'm not a digital native, I'm an analog expat"
Nat Torkington
Nat Torkington
Negen jaar geleden werden de "digital native en digital immigrant" geboren. De beeldspraak heeft ons veel gebracht. Ze bracht ons het besef dat de wereld blijvend aan het veranderen is. Ze bracht ons het besef dat de jeugd de toekomst heeft. Ze bracht ons een gevoel van urgentie. Soms moet je iets tot (generatie)kloof verheffen om positie te kunnen bepalen.
De metafoor heeft ook tot een gevoel van onoverbrugbaarheid geleid (kloven hebben die neiging). Ouders en leraren hebben zich overweldigd gevoeld door de leergierigheid van hun kinderen en leerlingen. Ze hebben gedacht dat ze niet met hun kinderen mee konden komen en niet mee hoefden te kijken omdat die al digitaal vaardiger waren dan zij zelf. Daarmee diskwalificeerden ouders en leerkrachten zichzelf eigenhandig om een rol te spelen bij het aanwakkeren van media- en informatievaardigheden van hun kroost. Door de digitale wereld neer te zetten als terra incognita werd de kloof eerder groter dan kleiner.
Hoe de kloof te overbruggen? De dilemma's die je tegen komt in de offline en online wereld blijken meer op elkaar te lijken dan dat ze verschillen. Je krijgt er complimenten, je loopt er virussen op, je wordt gepest, je vindt er informatie die niet klopt, je wordt uitgedaagd jezelf te laten zien in wat je kunt. Als je op deze manier naar mediawijsheid kijkt, ontstaat er een gebied waarop je elkaar wel kunt treffen ongeacht het niveau waarop je de techniek beheerst. Kinderen vinden het fijn als je een stukje met hen meeloopt om samen te praten over wat je onderweg tegenkomt. Kinderen waarderen het om jouw ervaringen te horen. Niet als enige waarheid, maar als ijkpunt om hun eigen positie te kunnen bepalen. Om te proeven wat hun past en wat niet. Door vragen te stellen, door te luisteren en kinderen hun eigen antwoorden te laten formuleren kan een mediavaardig kind ook mediawijs (wereldwijs?) worden.
De metafoor heeft ook tot een gevoel van onoverbrugbaarheid geleid (kloven hebben die neiging). Ouders en leraren hebben zich overweldigd gevoeld door de leergierigheid van hun kinderen en leerlingen. Ze hebben gedacht dat ze niet met hun kinderen mee konden komen en niet mee hoefden te kijken omdat die al digitaal vaardiger waren dan zij zelf. Daarmee diskwalificeerden ouders en leerkrachten zichzelf eigenhandig om een rol te spelen bij het aanwakkeren van media- en informatievaardigheden van hun kroost. Door de digitale wereld neer te zetten als terra incognita werd de kloof eerder groter dan kleiner.
Hoe de kloof te overbruggen? De dilemma's die je tegen komt in de offline en online wereld blijken meer op elkaar te lijken dan dat ze verschillen. Je krijgt er complimenten, je loopt er virussen op, je wordt gepest, je vindt er informatie die niet klopt, je wordt uitgedaagd jezelf te laten zien in wat je kunt. Als je op deze manier naar mediawijsheid kijkt, ontstaat er een gebied waarop je elkaar wel kunt treffen ongeacht het niveau waarop je de techniek beheerst. Kinderen vinden het fijn als je een stukje met hen meeloopt om samen te praten over wat je onderweg tegenkomt. Kinderen waarderen het om jouw ervaringen te horen. Niet als enige waarheid, maar als ijkpunt om hun eigen positie te kunnen bepalen. Om te proeven wat hun past en wat niet. Door vragen te stellen, door te luisteren en kinderen hun eigen antwoorden te laten formuleren kan een mediavaardig kind ook mediawijs (wereldwijs?) worden.
"In spite of them being born into a digital world,
they might get lost, too"
0 ,20135 reacties:
Een reactie posten