Ik heb een goede buur die mijn ogen nog wel eens wil openen voor al het moois dat er bloeit en groeit. "Zou je het openen van de teunisbloem voor mij op de foto willen zetten?", vroeg zij onlangs. "Deze gaat tegen zonsondergang open". Dat was me nog nooit bewust opgevallen en ik ging graag op haar uitnodiging in. (zie video - gemaakt van foto's - beneden).
Sinds ik de teunisbloemen zag openen, kijk ik anders naar al die andere bloemen die zich van de éne op de andere dag ontpoppen. Terwijl wij langs hen lopen, bevinden ze zich in onbeweeglijke staat, zo lijkt het. En ergens is dat ook zo, omdat het openen van de meeste bloemen zich zo geleidelijk voltrekt dat je wel heel lang stil moet staan om er iets van te merken. Zo niet bij de teunisbloem. Op het moment suprême lijkt ze bijna open te schieten.
Terwijl ik een aantal zonsondergangen achtereen stil stond om beweging te zien, liepen er andere buren voorbij. Buren die benieuwd waren wat er te zien was. En als ze even wilden wachten, konden ze het met eigen ogen zien. "Kijk, hier gaat er nog één open. En nóg één!", klonk het enthousiast.
Wij lenen elkaars ogen om meer te zien dan we met onze eigen ogen alleen zouden zien. Prachtig toch?
Marina
5 ,20135 reacties:
Wat mooi!
@Festina thnx 4 letting know!
Ja!
Het is gewoon een sierlijke dans. Wat prachtig!
@@
:-)
@Anne
Inderdaad, nu je het zegt! En wij dansen met haar mee ;-)
Een reactie posten