Een idee dat zichtbaarder is, is niet beter.
Een idee dat zichtbaarder is, is zichtbaarder.
Beeld: Marina
Een idee dat zichtbaarder is, is niet beter.
Een idee dat zichtbaarder is, is zichtbaarder.
Beeld: Marina
"Though we travel the world to find the beautiful,
we must carry it with us or find it not"
Ralph Waldo Emerson
We verheugden ons er enorm op: lekker 'zwemmen' in het Salt Lake. En de ervaring was inderdaad gaaf: de schoolslag is onmogelijk omdat je voeten steeds boven water geduwd worden. Drijven is de enige optie. We
moesten ons wél over de enorme stank heen zetten die rond het Salt Lake hing.
Talloze dode muggenbeesten in het water; heel veel levende aan de wal. Ik kan de geur nog in mijn neusvleugels simuleren en dat is geen pretje.
Toen we de volgende dag in de taxi naar het vliegveld zaten, vroegen we aan de taxi-chauffeur of hij wel eens in het Salt Lake had gezwommen. “Go swimming in Salt Lake? No, we don’t do that. It stinks!”.
Grappig hoe de onwetendheid en onbevangenheid van de toerist ervoor zorgen dat je ervaringen opdoet die locals niet hebben. Het doet me vermoeden dat je het mooie nooit écht kunt ervaren als je het nare wilt vermijden...
Ik heb me in ieder geval voorgenomen dat ik Nederland vaker met toeristenogen ga bekijken. Gewoon, op zijn Cruijffiaans: omdat elk nadeel zijn voordeel hep ;-)
Toen we de volgende dag in de taxi naar het vliegveld zaten, vroegen we aan de taxi-chauffeur of hij wel eens in het Salt Lake had gezwommen. “Go swimming in Salt Lake? No, we don’t do that. It stinks!”.
Grappig hoe de onwetendheid en onbevangenheid van de toerist ervoor zorgen dat je ervaringen opdoet die locals niet hebben. Het doet me vermoeden dat je het mooie nooit écht kunt ervaren als je het nare wilt vermijden...
Ik heb me in ieder geval voorgenomen dat ik Nederland vaker met toeristenogen ga bekijken. Gewoon, op zijn Cruijffiaans: omdat elk nadeel zijn voordeel hep ;-)
Marina
Het was mistig op de Golden Gate bridge. Zo mistig dat ik begon te vermoeden dat er Engelen aan het spelen waren op 'hun harp' :-) En toen ik dit beeld eenmaal in mijn hoofd had, moest ik er thuis natuurlijk vorm aan geven. Waarvan akte.
Marina
..ik ben vissen : -)
CU later!
Beeld: Marina
Apart. Waar Atlas op het Paleis op de Dam de wereld toch echt in zijn eentje draagt, wordt de wereld in Riga (Letland) door drie mannen gedragen! Dat beeld doet me een stuk inspirerender aan dat het 'eenzame ergens onder gebukt gaan'. Zo'n eenzame ziel op een sokkel lijkt de rest van de wereld namelijk te ontslaan van het 'dragen' van zijn eigen lot. Atlas doet het tenslotte vóór ons.
Heeft één van jullie ook wel eens een variatie op het werelddraagthema gezien? Ik vraag me af of er ook 'omgedachte' standbeelden bestaan waarbij de wereldbol de mens draagt? Vanuit de ruimte gezien hoeven we naar dit beeld in ieder geval niet ver te zoeken : -)
Marina
PS: Ik was in Riga voor de LIBER conferentie en om deze presentatie te geven.
We zijn er klaar voor.
Jullie?
Foto: Marina
Wat een gaaf ding om in te staren, zo'n vliegtuigmotor!
Bij mij werkt de foto als een soort optisch illusie.
Als ik op het centrum focus, gaat de motor bewegen.
Als ik op het centrum focus, gaat de motor bewegen.
Bij jullie ook?
Foto: Marina
Bijzonder gezicht, zo'n stelletje.
Foto: Marina
Bovenstaande van-horen-zeggen hoorde ik via John van der Meij en sprak zo tot mijn verbeelding dat ik er een Me-niature van heb gemaakt.
Marina
En zo heb ik ook gelijk weer even mijn eigen zinnen verzet ;-)
Beeld: Marina
Bij het openen van een blik witte verf,
ontdek ik dat het schilderij zichzelf al heeft geschilderd.
"No one drop thinks it caused the flood"
Kent u ze al, de slacktivisten? De mensen die vanaf hun luie stoel - vanachter hun device - actie voeren? De mensen die een hashtag (#) verwerken in een tweet en daarmee hun steun betuigen aan een zaak om voor te strijden? Laagdrempelig, no strings attached.
Of is het niet zo eenvoudig?
Critici zeggen dat slacktivists hun beloning - hun adrenaline shot - binnen hebben op het moment dat ze hun # posten. Dat zou ertoe leiden dat ze hun geweten gesust hebben en zou échte actie voorkomen. Dat vind ik een nogal negatief mensbeeld dat niet echt helpt en zeker niet één waar ik mezelf mee wens te vereenzelvigen. Het is een kleinerend "wie denk je wel dat je bent".
In mijn ogen is het andersom: als je je publiekelijk uitspreekt voor een bepaalde zaak, dan ben je juist eerder bereid een extra stapje te zetten.
Of is het niet zo eenvoudig?
Critici zeggen dat slacktivists hun beloning - hun adrenaline shot - binnen hebben op het moment dat ze hun # posten. Dat zou ertoe leiden dat ze hun geweten gesust hebben en zou échte actie voorkomen. Dat vind ik een nogal negatief mensbeeld dat niet echt helpt en zeker niet één waar ik mezelf mee wens te vereenzelvigen. Het is een kleinerend "wie denk je wel dat je bent".
In mijn ogen is het andersom: als je je publiekelijk uitspreekt voor een bepaalde zaak, dan ben je juist eerder bereid een extra stapje te zetten.
Ik denk dat een slacktivist één klein druppeltje sprenkelt op een hele grote gloeiende plaat: niet meer, maar ook niet minder. De ongemakkelijke waarheid is namelijk dat we niet weten hoe het één tot het ander leidt. Er is geen instant resultaat, geen instant satisfaction. We leven niet in een lineaire wereld waarbij een bepaalde actie automatisch leidt tot een bepaald resultaat. Onze wereld is exponentieel. En het is vaak een zaak van lange adem om een tipping point te bereiken.
"Uncertainty is where things happen"
Ik houd me er in de tussentijd aan vast dat een slakkentempo ook een tempo is.
Ik ben een slacktivist.
Tekst en Me-niature: Marina
Ik ben een slacktivist.
Tekst en Me-niature: Marina