Ze zaten maar twee foto's lang stil. En toen vlogen ze al parend verder.

Wist je trouwens dat een libelle in de Engelse taal een dragonfly heet?

Een libelle klinkt mij lieflijk in de oren. Ik heb ze - misschien mede dankzij die naam - altijd als een soort elfjes beschouwd. Drakenvlieg daarentegen klinkt helemaal niet elfachtig. Ik denk dat de Engelsen ook een macrolens hadden toen ze de libelle's voor het eerst zagen. Want van dichtbij lijken ze niet zo heel erg op elfjes, of vind jij van wel?      

Foto: Marina

Ik heb me geregeld afgevraagd waarom koffiebonen duurder zijn dan koffie. 

Pas nu ik dit beeld heb gemaakt, snap ik het ;-) Of heb jij een andere theorie? 

Marina

To be against somebody or something is to be related.  

When you are very much against, you are very, very related.

It is a way of relationship. 

You are related to your enemies too, 

sometimes more than you are related to a friend. 

Osho

Beeld: Marina

Drie weken geleden was ik op bezoek bij de kantoorboekhandel bij ons om de hoek: Bernink & Van de Venne. Ik wilde een mapje kopen voor de ansichtkaarten die ik van mijn H0-poppetjes had laten drukken. De eigenaar keek eens naar de kaarten en zei: "Je kunt je kaarten hier ook wel verkopen als je wilt? Ik vind ze wel humor hebben en mensen komen hier vaak speciaal voor onze ansichtkaarten naar binnen". Ik vond het wel een leuk experiment en zo geschiedde. 

Gisteren belde de winkelier me op: of ik de kaarten aan kwam vullen want de helft was al verkocht. Ik spoedde me naar de winkel en was benieuwd waar de voorkeur van de kaartkopers naar uit was gegaan.   

   

Van 4 kaarten waren alle exemplaren verkocht. Naast Nike's Painters en Wimperschilder waren Bieropener en Margrietassemblage uitverkocht. Deze laatste twee had ik nog niet aan jullie laten zien, dus bij deze. En daaronder nog twee 'nieuwe' die binnenkort in het rek hangen :-) 

Bieropener

Margrietassemblage

Gevaarlijke beroepen

All is quiet on the western front

Voor diegenen die geen genoeg kunnen krijgen van minimensjes: Ik wijd er nog twee aparte posts aan (deze en deze) omdat ik vind dat juist deze beelden een eigen plekje verdienen. M'n H0-foto's zijn trouwens te vinden in mijn H0-set op Flickr 

Marina

PS Voor de liefhebber dan nog een uitsmijter: Er zijn naast minimensjes (vanzelfsprekend) ook reuzenmensjes. Deze is gemaakt door Natalii Rak. 

Vandaag werd ik de gelukkige bezitter van een aantal H0 poppetjes. Dat zijn met de hand geverfde poppetjes, 87 x zo klein als de werkelijkheid, bedacht en gemaakt voor de wondere wereld der modeltrein landschappen. De poppetjes zijn niet alleen favoriet bij modeltreinfanaten; ze zijn ook geliefd bij fotografen. Zie bijvoorbeeld het boek "Little People in the City" en het blog "Little People". 

Ik heb er ontzettend van genoten ze vandaag aan het werk te zetten en zien. A saturday well spent. 

Marina

Op iemands lip zitten

Leesbril

Nike's painters

Veegdienst 

Haar

Petuniaverver

Beschuitdriller

Shadows are upon us

Wimperverver

Beelden: Marina (ook in m'n H0 poppetjes set op Flickr)

Foto: Marina

By Marina

PS Wist je dat er ook indoor wolken bestaan?
Berndnaut Smilde verstaat de kunst ze te maken 

Het is zomertijd. Ik wens 'n ieder die dezer dagen op pad gaat mooie vergezichten toe. 

Marina
(beeld gemaakt met een foto van het prachtige Schiermonnikoogse strand)  

Al starend naar de voorruit van onze eend, besefte ik me ineens dat ik achteruit keek. Althans ... zolang ik niet IN de auto zit maar er voor sta én als ik veronderstel dat een auto meestal in zijn vooruit vertrekt... En daar gaan we al: vooronderstellingen. We zitten er zo vol van dat ze het vooruitzicht vaak drastisch beperken.   

Vooruit kijken komt vaak (onbedoeld en onbewust) op achteruit kijken neer. 

Gewoonweg omdat er meer gekend verleden is dan tastbare toekomst. 
Gewoonweg omdat het zo lastig is je te verhouden tot dat wat er nog niet is.
Gewoonweg omdat wij wezens zijn geboren in de (verleden) tijd. 

Wanneer heb jij het laatst echt vooruit gekeken? 

En is dat werkelijk zo? 

Beeld by Marina

Oogleden in het gelid
Wimpers sluiten de rijen

Eén van mijn schone slapertjes

Marina

De valse christusdoorn gonsde gisterenmiddag van ijverige bezoekertjes die haar bloesem bezochten. Onder de boom regende het bloesemstukjes. Eén bijtje maakte zich niet zo druk als zijn soortgenoten. Waarom als een bezig bijtje in een drukke bijenmenigte om een boom heen cirkelen als je ook rustig op een bankje onder die boom kunt gaan zitten, leek bij te denken. Zo onder de boom vielen hem meer dan genoeg bloesemstukjes ten deel. Een mooi gezicht, zo'n bij de handje. 

Marina  

Afgelopen herfst mocht ik een beeldverhaal maken over de Living TU Delft Campus. Hoe is het begrip ontstaan? Wat verstaan we eronder? 

Nu de presentatie op meerdere gremia vertoond is, mag ik er op mijn weblog over schrijven. Ik heb twee van mijn persoonlijke favoriete slides als take opgenomen (even een muziekje eronder gezet).   

Na het maken van deze presentatie kreeg ik meerdere keren de vraag waar ik deze presentatie nou precies mee had gemaakt. Het antwoord: Gewoonweg met Powerpoint.  Echt waar. Met gebruik van animaties. Nou hebben animaties in de regel een slechte naam, maar de animaties hierboven zijn met beelden gedaan en niet met rondtollende letters. Dat maakt uit :-)

Ik heb ontzettend genoten van het in elkaar zetten van deze presentatie. Ik heb een creatief ei kunnen leggen en uit mogen broeden. Waar de Living Campus een broedplaats wil zijn voor innovatie, hebben Wilma van Weezenbeek en Liesbeth Mantel mij laten zien dat zij de kunst van het 'laten broeden' reeds bezitten. Ze lieten me alle vrijheid en vertrouwen om er iets moois van te maken en trokken me niet steeds van het nest af om te kijken of er al iets uit het ei kroop. Walk your talk. 

En dan voelt werken ineens niet meer als werken. 

Marina