Mijn wereld is een schip - Slot


Monsterboekje Jan Noordegraaf (1927 - 1990)
Monsterboekje van mijn vader 


Het is volbracht. Ik heb het erfgoed van mijn vader (althans het gedeelte tussen twee kaften in) gedigitaliseerd en op een zelfgemaakte website gezet. De boeken zijn te downloaden voor ieder die dat wil. 

Hiermee sluit ik - een kwart eeuw na de dood van mijn vader - ook een hoofdstuk voor mezelf af. Op zijn ziektebed vroeg mijn vader aan mij of ik 'het schrijven' (zijn schrijven) niet van hem over kon nemen. Hij vond het zo zonde dat nu alles verloren ging. Zijn hele leven al had het geleken alsof hij haast had zijn ervaringen aan papier toe te vertrouwen. "Het leven gaat snel en we doen er te weinig mee", was één van zijn gevleugelde uitspraken en "er ligt nog voor honderd jaar werk!". 

Dat hij zo'n haast leek te hebben, is gezien zijn ervaringen goed te begrijpen. Al vroeg geconfronteerd met de dood van kameraden vroeg hij zich altijd af: "Waarom zij en ik niet?". Het onderstaande (in de Blauwe Wimpel gepubliceerde) gedicht is één van de gedichten die van deze levens-struggle getuigt: 


Ons Konvooi


Eens toen ik het leven ontdekte
was de wereld oneindig en mooi
maar na te veel reizen en trekken
ben ik deel van een eenzaam konvooi.


Op weg naar een vreemde bestemming,
een koers die naar ondergang voert,
de angst een latente beklemming, 
de dood die ons volgt en beloert.

Ginds gaat weer een makker ten onder,
te kort schiet mijn macht en mijn moed,
vertrouw en geloof in Het Wonder
dat offers rechtvaardigen moet

Vaarwel kameraad, see you later, 
de zoveelste vlag die ik dip,  
geschokt maar te moe om te haten
vaar ik door met mijn aarzelend schip.

Nadat ik de wereld ontdekte
bleek het leven niet eeuwig en mooi
want na te veel reizen en trekken
wordt men deel van een slinkend konvooi

Jan Noordegraaf  


Misschien haal je wel het meeste uit jezelf als je al vroeg ervaren hebt, dat het leven zo maar voorbij kan zijn. 
Misschien heeft mijn vader (in ieder geval voor mij) te kort geleefd, maar hij heeft wel gelééfd. En daar neem ik een voorbeeld aan.   


"Het gaat niet om de jaren in je leven, 
maar om het leven in je jaren"

Het schrijven heb ik niet van hem over kunnen nemen. Mijn taal blijkt vooral visueel. 
Wat ik wel voor hem heb kunnen doen, staat nu online. 

Was getekend, 

Marina

Zie ook:

Mijn wereld is een schip - deel I
Mijn wereld is een schip - deel II 

VoorkantmonsterboekjeJanNoordegraaf


6 ,20135 reacties:

Ria zei

Fijn Marina dat dit gelukt is! Heel mooi ook - je hebt vind ik ook de kinkt van het woorden schrijven overgenomen, niet alleen het visuele 'schrijven' - hoe je dit project (en meer) nu afsluit. Liefs, Ria

Ria zei

'kinkt' moet natuurlijk zijn 'kunst'

joo-expo zei

beeldtaal is ook taal toch? Ik vind het prachtig en bovenal heel erg lief!

Anoniem zei

Het is gedaan! En wat is het mooi geworden.

X Moqub

Astrid zei

Wauw, dit is echt iets om trots op te zijn. Mooi idee, prachtig uitgevoerd. En misschien had je vader je graag zien schrijven, maar met die kunstige covers die je voor hem gemaakt hebt is hij ook echt heel blij hoor! Topwerk

Marina Noordegraaf .... zei

@ Ria

Dank je! Leuk om te horen :-)

@ joo-expo

Dank! En jazeker, beeldtaal is ook taal en en één waar ik het beste mee uit de voeten kan omdat er meer ruimte zit in de interpretatie ervan. Woorden worden soms te letterlijk genomen terwijl dat (ook) niet persé de bedoeling.

Hoewel gisteren met Charlie Hebdo dan weer bleek dat beeldtaal soms ook heel rechtlijning wordt geïnterpreteerd ..

@ Moqub

Dank! X

@ Astrid

Dank! Ik neem ook aan dat mijn vader het toe zou hebben gejuichd dat ik mijn eigen pad volg :-)