Mijn wereld is een schip - Slot

Monsterboekje van mijn vader 

Het is volbracht. Ik heb het erfgoed van mijn vader (althans het gedeelte tussen twee kaften in) gedigitaliseerd en op een zelfgemaakte website gezet. De boeken zijn te downloaden voor ieder die dat wil. 

Hiermee sluit ik - een kwart eeuw na de dood van mijn vader - ook een hoofdstuk voor mezelf af. Op zijn ziektebed vroeg mijn vader aan mij of ik 'het schrijven' (zijn schrijven) niet van hem over kon nemen. Hij vond het zo zonde dat nu alles verloren ging. Zijn hele leven al had het geleken alsof hij haast had zijn ervaringen aan papier toe te vertrouwen. "Het leven gaat snel en we doen er te weinig mee", was één van zijn gevleugelde uitspraken en "er ligt nog voor honderd jaar werk!". 

Dat hij zo'n haast leek te hebben, is gezien zijn ervaringen goed te begrijpen. Al vroeg geconfronteerd met de dood van kameraden vroeg hij zich altijd af: "Waarom zij en ik niet?". Het onderstaande (in de Blauwe Wimpel gepubliceerde) gedicht is één van de gedichten die van deze levens-struggle getuigt: 

Ons Konvooi

Eens toen ik het leven ontdekte

was de wereld oneindig en mooi
maar na te veel reizen en trekken
ben ik deel van een eenzaam konvooi.

Op weg naar een vreemde bestemming,

een koers die naar ondergang voert,

de angst een latente beklemming, 

de dood die ons volgt en beloert.

Ginds gaat weer een makker ten onder,

te kort schiet mijn macht en mijn moed,

vertrouw en geloof in Het Wonder

dat offers rechtvaardigen moet

Vaarwel kameraad, see you later, 
de zoveelste vlag die ik dip,  
geschokt maar te moe om te haten
vaar ik door met mijn aarzelend schip.

Nadat ik de wereld ontdekte

bleek het leven niet eeuwig en mooi
want na te veel reizen en trekken
wordt men deel van een slinkend konvooi

Jan Noordegraaf  

Misschien haal je wel het meeste uit jezelf als je al vroeg ervaren hebt, dat het leven zo maar voorbij kan zijn. 
Misschien heeft mijn vader (in ieder geval voor mij) te kort geleefd, maar hij heeft wel gelééfd. En daar neem ik een voorbeeld aan.   

"Het gaat niet om de jaren in je leven, 

maar om het leven in je jaren"

Het schrijven heb ik niet van hem over kunnen nemen. Mijn taal blijkt vooral visueel. 
Wat ik wel voor hem heb kunnen doen, staat nu online. 

Was getekend, 

Marina

Zie ook:

Mijn wereld is een schip - deel I
Mijn wereld is een schip - deel II