Bovenstaande zin staat in het boek
"IJs verkopen aan eskimo's. De psychologie van overtuigen".
"IJs verkopen aan eskimo's. De psychologie van overtuigen".
De omdenker is van mijn hand ;-)
Marina
“It is a capital mistake to theorize before one has data.
Insensibly one begins to twist facts to suit theories,
in stead of theories to suit facts"
The adventures of Sherlock Holmes
In oktober 2007 las ik het boekje "Unspun: Finding Facts in a world of disinformation".
Vandaag maakte ik er een plaatje bij. Ik vind het immer boeiende materie.
Marina
Marina
"Veel wantsen zijn zeer goed gecamoufleerd
en hoewel er tienduizenden soorten zijn
waarvan
er 617 (inventarisatie 2005) in
Nederland voorkomen
hebben vrij veel mensen
er nog nooit een gezien"
Vanuit mijn ooghoek zie ik een klein groen stipje op een verdorde plant. Mijn oog voor detail kruipt dichterbij en ziet een insect met de kleur van pas uitgelopen groen. De wants in kwestie zuigt ongestoord verder. Ik stel me voor dat deze wants in de lente en zomer een prachtige schutkleur heeft, maar nu - in de herfst - valt hij toch wel aardig op. Geen idee wie er allemaal wantsen eet, moet ik eerlijk bekennen. Maar als er diersoorten zijn die deze delicatesse graag verorberen, dan kunnen ze direct aan tafel.
Al fotograferend, komt er een vraag in me op. Wanneer helpen onze eigen schutkleuren niet meer? Wat zijn de momenten waarop onze omgeving zodanig is veranderd dat het onhandig (of zelfs gevaarlijk) is als je geen kleur bekent?
De vraag die ik stel, veronderstelt dat we het wel opmerken als onze omgeving verandert. Dat is lang niet altijd het geval. Veranderingen voltrekken zich vaak geleidelijk. Eergisteren verschilt niet veel van gisteren en gisteren niet veel van vandaag. De overeenkomsten vallen meer op dan de verschillen. De tijd neemt als het ware een loopje met ons door een illusie te scheppen van 'onveranderlijkheid'. Tot de tijd onherroepelijk toeslaat ...
Deze wants had geluk dat ik geen wantsen lust. En ik had ook geluk. Ik trof wants aan als hoofdrolspeler in een blogpost over de kunst van (niet) veranderen.
Marina
Geregeld sta ik vol bewondering voor de collectieve wijsheid die mij toe staart vanuit mijn boekenkast. Dan pak ik bij voorkeur een oud beduimeld boek in handen en denk ik aan wie dit boek nog meer lazen en wat zij ervan vonden. Van de week pakte ik het boek "Het Eeuwige IJs" van H.G. Ponting, een boek over de Zuidpool expeditie van Kapitein Scott. Al bladerend dacht ik onwillekeurig aan het boekje van John Kotter, nog geen halve meter verderop in mijn boekenkast. Zijn boekje met de titel "Onze ijsberg smelt!" gaat over de kunst van veranderen als eeuwig toch zo eeuwig niet blijkt... Toen ik de twee boeken in mijn handen had, kreeg ik de kriebels om deze twee 'werelden' te verbinden. Waarvan akte!
Marina
(Hier kun je de illustratie nog een tikkeltje groter bekijken)
The best way to have a good idea, is to have a lot of ideas
Thomas Edison en Linus Pauling en ..
Aan een innovatie gaat een innovulatie en bevruchting vooraf
En als de ideeën straks uitkomen hebben ze innoveertjes ;-)
Foto's by Marina, geïnspireerd door de Delftse Campus
Foto's by Marina, geïnspireerd door de Delftse Campus
De humor ligt op straat. Ik hoefde er alleen maar voor te remmen ;-)
Marina
Ik heb een goede buur die mijn ogen nog wel eens wil openen voor al het moois dat er bloeit en groeit. "Zou je het openen van de teunisbloem voor mij op de foto willen zetten?", vroeg zij onlangs. "Deze gaat tegen zonsondergang open". Dat was me nog nooit bewust opgevallen en ik ging graag op haar uitnodiging in. (zie video - gemaakt van foto's - beneden).
Sinds ik de teunisbloemen zag openen, kijk ik anders naar al die andere bloemen die zich van de éne op de andere dag ontpoppen. Terwijl wij langs hen lopen, bevinden ze zich in onbeweeglijke staat, zo lijkt het. En ergens is dat ook zo, omdat het openen van de meeste bloemen zich zo geleidelijk voltrekt dat je wel heel lang stil moet staan om er iets van te merken. Zo niet bij de teunisbloem. Op het moment suprême lijkt ze bijna open te schieten.
Terwijl ik een aantal zonsondergangen achtereen stil stond om beweging te zien, liepen er andere buren voorbij. Buren die benieuwd waren wat er te zien was. En als ze even wilden wachten, konden ze het met eigen ogen zien. "Kijk, hier gaat er nog één open. En nóg één!", klonk het enthousiast.
Wij lenen elkaars ogen om meer te zien dan we met onze eigen ogen alleen zouden zien. Prachtig toch?
Marina
Hoor je mij?
Foto's door Marina, gemaakt om te gebruiken in een presentatie over kennis delen.
Met hulp van duplo, ordner en zoon :-)
Foto: Marina
Hoe besteed ik mijn tijd?
En waarom juist zo?
Van de woorden die ik een tijdje terug op een blaadje krabbelde,
maakte ik deze illustratie (getekend met de app "Paper").
Voor mij wordt meteen voelbaar "wat ik aan het doen ben" en waarom juist nu.
Voel jij het ook?
Marina
En waarom juist zo?
Van de woorden die ik een tijdje terug op een blaadje krabbelde,
maakte ik deze illustratie (getekend met de app "Paper").
Voor mij wordt meteen voelbaar "wat ik aan het doen ben" en waarom juist nu.
Voel jij het ook?
Marina
Soms zie je gewoon door je beeldscherm de beelden niet meer :-)
Met dank aan mijn zoon, de screen saver ;-)
Marina
Illustratie: Marina