"Build bridges instead of walls"
Foto Marina
"Build bridges instead of walls"
Foto Marina
Bits of Freedom zoekt creatieve geesten die een ontwerp willen maken voor een T-shirt. Mijn duit in de ontwerpzak zie je boven. Deze is geïnspireerd door de vredesduif die in de vredeskerk van Gouda hangt. Met haar in mijn hoofd heb ik een ontwerp gemaakt dat naast een duif een uitgestoken hand moet voorstellen. De duif heeft als vredestak een deel van het logo van Bits of Freedom in haar mond.
Update: De ontwerpen die op een T-shirt komen te staan vind je op de site van Bits of Freedom
Marina
2009: een jaar van herijking en verrijking, grote verwarring en ultieme helderheid. Vanavond houd ik haar nog één keer stevig en teder in mijn armen. Morgen begint een nieuwe dag, een nieuw jaar. Voor jou, voor mij, voor velen met ons. Tijd verbindt het (on)zichtbare. Daarom houd ik zo van haar.
Tot 2010!
Marina
"Kinderen en dronkaards spreken altijd de waarheid"
Als kind verbaasde ik me altijd enorm over de manier waarop de maan in vele kinderboekjes verscheen. Getekend met neus en mond. Ik had haar zelf nog nooit op die manier aanschouwd, maar tekende haar - net als mijn leeftijdgenootjes - toch maar zo omdat ik daar de meeste waardering mee leek te oogsten. Als ik een - in mijn ogen - realistischere weergave van de maan tekende, leek ik steeds uit te moeten leggen wat daar aan de hemel pronkte. De versie met neus en mond kon - zonder vragen - op een goedkeurende glimlach rekenen en die hebben kinderen nou eenmaal graag. Voor zo'n glimlach tekende ik dat wat recht was graag krom.
Vorige week zag ik een pracht van een maansikkel aan de hemel staan. Ik fotografeerde haar zonder statief. Dat is niet bepaald volgens de fotografische etiquette en ik wist ook wel dat mijn poging daardoor niet al te veel kans van slagen had, maar serendipiteit wil ook wat. En zie. Daar was ze dan. In levende lijve. Zonder photoshop. Met mond en neus en al!
Ondertussen maakte mijn hoofd overuren om dit toeval te verklaren. Zou de maansikkel er voor volwassenen in een staat van pupilverwijding soms ook zo uit kunnen zien? Zou het niet heerlijk zijn om die glimlach van mijn ouders met terugwerkende kracht te begrijpen?
Zal ik de volgende keer dat ik ietsiepietsie te veel gedronken heb naar de maan durven kijken? Of zal ik nog even vast houden aan het heerlijke gevoel dat mijn - al dan niet op hol geslagen - fantasie mij bij deze geeft. Krom praten wat recht is, is zo gek nog niet :-)
Marina
Vorige week zag ik een pracht van een maansikkel aan de hemel staan. Ik fotografeerde haar zonder statief. Dat is niet bepaald volgens de fotografische etiquette en ik wist ook wel dat mijn poging daardoor niet al te veel kans van slagen had, maar serendipiteit wil ook wat. En zie. Daar was ze dan. In levende lijve. Zonder photoshop. Met mond en neus en al!
Ondertussen maakte mijn hoofd overuren om dit toeval te verklaren. Zou de maansikkel er voor volwassenen in een staat van pupilverwijding soms ook zo uit kunnen zien? Zou het niet heerlijk zijn om die glimlach van mijn ouders met terugwerkende kracht te begrijpen?
Zal ik de volgende keer dat ik ietsiepietsie te veel gedronken heb naar de maan durven kijken? Of zal ik nog even vast houden aan het heerlijke gevoel dat mijn - al dan niet op hol geslagen - fantasie mij bij deze geeft. Krom praten wat recht is, is zo gek nog niet :-)
Marina
"The good news is: they're hyperconnected.
The bad news is: that's all they are"
Hugh MacLeod
The bad news is: that's all they are"
Hugh MacLeod
De Amerikaanse droom
Je kijkt nogal op tegen beroemd netwerker Arie. Ergens wil je net zo zijn als hij. Hij verzekert je dat iedereen kan zijn zoals hij - dat hij je beroemd kan maken zelfs - en vraagt je met jouw prachtige ideeën zijn netwerk te komen versterken. Je krijgt er een deel van zijn netwerk bij. Zijn roem straalt op je af. Nog even en je kunt het pakken. Je bent reuze enthousiast, werkt je een slag in de rondte voor Arie, en bent vanaf nu de levende PR voor het netwerk. Jij brengt op jouw beurt je kennissen in. Je roem stijgt. Die van Arie nog meer. De mensen aan de top worden steeds rijker of - in de wereld van sociale media - invloedrijker. Het spel gaat door omdat succesverhalen meer aantrekkingskracht hebben dan kritische geluiden. Maar als de valuta (geld? status? invloed? aandacht? nieuwe leden?) waarin belegd wordt toch niet aan de bomen blijken te groeien, stort de droom op een gegeven moment onvermijdelijk in.
Iemand zijn
Eén van de beloften van het sociale web is dat iedereen invloedrijk kan zijn. Meer mensen dan ooit hebben weliswaar hun 10 minutes of fame mogen beleven, maar de echte invloed is nog steeds voorbehouden aan een minderheid. Invloed is een relatie. Er zijn mensen die invloed hebben en zij die het 'verlenen'. De web 2.0 wereld is verre van plat. De hierachie - met benamingen als 'volgers en volgelingen' - is ingebakken in de architectuur van de software. Daarmee doorbreek je geen klasseverschillen maar houdt je ze juist in stand.
Als netwerkers gaan voor grote winsten voor zichzelf, zal dat uiteindelijk een niet-productieve uitkomst hebben op het geheel. Het sociale netwerkspel kan best doorgang vinden als de connectors of influentials op een gegeven moment bereid zijn een deel van de winst weer in te leveren. Als het sociale web echt sociaal was zou dat gebeuren. Maar als de winst is dat je "iemand bent", lever je dat dan zomaar in? Je hebt er tenslotte hard voor gewerkt. Worden invloedrijke netwerkers zo niet gewoon de CEO's van wereld 2.0 in plaats van de katalysatoren die nodig zijn om een netwerk organisatie levend en gezond te houden?
Durf jij kritisch te kijken naar je eigen rol in het sociale web? Wie ben jij? Iemand die anderen status verleent? Een CEO of een katalysator? Katalysatoren ontlenen hun waarde niet aan het sociale web. Ze kunnen weer loslaten zonder zichzelf te verliezen.
"The crucial point is not that inequalities exist,
but that they are being perpetuated in recurrent patterns—
they are not always the result of individual success or failure,
nor are they randomly distributed throughout the population.
In the contemporary United States,
the structure of wealth systematically transmits
race and class inequalities through generations
despite deep-rooted belief otherwise"
http://en.wikipedia.org/wiki/American_Dream
Op NVB09 vertelde verhalenvertelster Mirjam Mare ons het verhaal van Vasalisa: een feest van een verhaal voor een ieder die zijn weg zoekt en niet die van een ander. Ik las het verhaal eerder in het prachtboek "De ontembare vrouw" van cantadora Clarissa Pinkola Estés. Een cantadora is een bewaarder van oude verhalen.
Het sprookje Vasalisa
Vasalisa begint met "er was eens en er was eens niet" om je erop attent te maken dat in de verhalenwereld niets is wat het lijkt. Vasalisa is nog een kind als haar moeder sterft. Op haar sterfbed geeft ze haar dochter een lappenpopje die haar altijd hulp zal bieden. Vasalisa's stiefmoeder en stiefzussen kwellen haar en laten haar hard werken. Als ze op een dag het vuur uit laten gaan, sturen ze Vasalisa het bos in naar de boosaardige Baba Jaga - de heks - om vuur te vragen. In het bos vraagt Vasalisa het popje steeds om raad als ze twijfelt over de weg naar het huis van de heks. Baba Jaga's huisje blijkt op kippenpoten te dansen, de grendels op de deuren zijn van mensenvingers. Vasalisa vraagt vuur aan Baba Jaga, waarop de oude heks haar een batterij aan taken geeft die ze eerst moet verrichten: het erf en het huis vegen, beschimmeld mais van goede mais scheiden, maandzaadjes van aarde scheiden. Die taken kan Vasalisa door de hulp van haar lappenpopje moeiteloos voltooien. Daarna stuurt Baba Jaga haar met een schedel met gloeiende ogen terug naar huis. Aldaar verbranden die gloeiende ogen de stiefmoeder en de stiefzusjes. En dat is het abrupte einde van het verhaal.
Vasalisa begint met "er was eens en er was eens niet" om je erop attent te maken dat in de verhalenwereld niets is wat het lijkt. Vasalisa is nog een kind als haar moeder sterft. Op haar sterfbed geeft ze haar dochter een lappenpopje die haar altijd hulp zal bieden. Vasalisa's stiefmoeder en stiefzussen kwellen haar en laten haar hard werken. Als ze op een dag het vuur uit laten gaan, sturen ze Vasalisa het bos in naar de boosaardige Baba Jaga - de heks - om vuur te vragen. In het bos vraagt Vasalisa het popje steeds om raad als ze twijfelt over de weg naar het huis van de heks. Baba Jaga's huisje blijkt op kippenpoten te dansen, de grendels op de deuren zijn van mensenvingers. Vasalisa vraagt vuur aan Baba Jaga, waarop de oude heks haar een batterij aan taken geeft die ze eerst moet verrichten: het erf en het huis vegen, beschimmeld mais van goede mais scheiden, maandzaadjes van aarde scheiden. Die taken kan Vasalisa door de hulp van haar lappenpopje moeiteloos voltooien. Daarna stuurt Baba Jaga haar met een schedel met gloeiende ogen terug naar huis. Aldaar verbranden die gloeiende ogen de stiefmoeder en de stiefzusjes. En dat is het abrupte einde van het verhaal.
Weet jij het verschil tussen zaken die naar je lonken
en die naar je roepen vanuit je ziel?
Clarissa Pinkola Estés
Sneeuwwitje
Persoonlijk vind ik de look-a-likes van dit verhaal - zoals Assepoester, Doornroosje en Sneeuwwitje - veel gruwelijker. Stiefmoeders en stiefzussen in overvloed, hard werkende prinsessen maar ze nemen het heft niet zelf in handen: ze wachten (desnoods 100 jaar) op een prins om hen te redden. In Sneeuwwitje wordt de boze stiefmoeder neergezet als het kwaad en Sneeuwwitje als goed. Sneeuwwitje pakt - twijfelend - de appel. Die twijfel vertelt ons dat haar intuïtie prima in orde is, maar ze luistert er niet naar. Had ze de appel vriendelijk doch beleefd afgeslagen en de heks een aantal pittige vragen gesteld, dan was ze ongetwijfeld meer over haar eigen duistere en krachtige kanten te weten gekomen. Maar wederom komt er een prins om de boel te redden. Wat leert ze daarvan? Niets. Wat voor boodschap geven we onze kinderen mee? Dat ze vooral moeten blijven zorgen voor anderen en dat alles dan goed komt. Dat je beter aardig kunt zijn dan te vertrouwen op je eigen wijsheid.
Vasalisa verklaard
In het sprookje van Vasalisa geen redders te paard. Ze trekt zelf het bos in met haar popje als leidraad, laat sterven wat sterven moet en leert waardevolle lessen van Baba Jaga. Vasalisa is bereid risico's te nemen en neemt het heft in eigen handen. Haar popje staat voor haar intuïtie die ze voedsel geeft door naar haar te luisteren. De Baba Jaga leert Vasalisa schoon schip te maken; het één van het ander te onderscheiden en daarbij te vertrouwen op zichzelf. Met de schedel die Vasalisa ontvangt, krijgt ze het vermogen om de dingen te zien zoals ze echt zijn. Ze snapt nu hoe haar spreekwoordelijke stiefmoeders en stiefzussen haar groei belemmeren. Ze denkt er heel even over de schedel weg te gooien. Want soms is het pijnlijk alles zo helder te zien. Van jezelf en van de ander. Het betekent namelijk dat je keuzes moet maken. Om te beginnen door het laten sterven van de "te goede moeder". Haar beschermende houding is prima zolang we weerloos zijn, maar kan ons er van weerhouden nieuwe uitdagingen aan te gaan.
Als je voorbij de vorm kijkt, zie je dat dit sprookje waardevolle lessen bevat voor elk mens en voor elke organisatie die wel lekker lijkt te zitten, zo op het rode pluche (daarbij de vervelende taken die stiefmoeder hen opdraagt voor het gemak even vergetend). Pas als je de comfort zone verlaat, kun je tot volle wasdom komen.
Foto & Blogpost: MarinaAls je voorbij de vorm kijkt, zie je dat dit sprookje waardevolle lessen bevat voor elk mens en voor elke organisatie die wel lekker lijkt te zitten, zo op het rode pluche (daarbij de vervelende taken die stiefmoeder hen opdraagt voor het gemak even vergetend). Pas als je de comfort zone verlaat, kun je tot volle wasdom komen.
De waarde van een verhaal ligt natuurlijk in de betekenis die je eraan geeft. Ik wil de cantadoras hartelijk danken voor deze belevenis die mijn zinnen nog lang naprikkelt.
Betekenisgeving van het sprookje Vasalisa: ontleend aan "De ontembare vrouw"
"Ik heb de pest aan informatie
Je kunt je eigen vooroordelen niet meer vertrouwen"
Jan Blokker
Foto door Marina
1. Als je niet in Sinterklaas gelooft en je vraagt niets
dan krijg je precies waar je om gevraagd hebt:
niets
2. Als je niet duidelijk vraagt wat je wilt,
krijg je iets anders
De Wetten van Sinterklaas
volgens Rob de Best
Foto door Marina